Transmigrates Back to 1990 | ย้อนกลับไปปี 1990

ชื่อของเธอคือ หวังซี เกิดในเดือนเมษายน 1997 เธอคิดว่าการเกิดของเด็กทุกคนคือการได้รับพร แต่เธอไม่คาดคิดว่าการมาถึงของเธอจะไม่ทำให้ครอบครัวมีความสุขด้วยซ้ำ 

เธอยังจำสิ่งที่อาของเธอบอกตอนที่เธออยู่ชั้นประถมได้ พ่อของเธอมีคนรักก่อนจะมาเจอแม่ของเธอ และเคยมีลูกชายด้วยกันคนหนึ่ง ต่อมาเนื่องจากลูกชายยังไม่คลอดจึงเลิกรากันโดยไม่ได้แต่งงานกัน หลังจากนั้นพ่อแม่ของเธอก็มีความสัมพันธ์กัน แล้วก็มีเธอ 

แม่ของหวังซีอายุน้อยกว่าพ่อของเธอแปดปี แม่ของเธอมาจากชนบท แม่กับพ่อได้รับการแนะนำเนื่องจากเป็นคนจากโรงงานเดียวกัน ในปี 1994 ทั้งคู่แต่งงานกัน หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน คนงานกลุ่มหนึ่งในโรงงานจะถูกเลิกจ้าง และแม่ของเธอซึ่งทำงานได้เพียงสามปีก็เป็นหนึ่งในนั้น 

ย่าของหวังซีเป็นคนที่แข็งแกร่ง เมื่อลูกสะใภ้ของเธอมีงานทำ เธอสามารถรักษาความสงบเพียงผิวเผินได้ และไม่เข้าไปยุ่งกับพวกเขามากเกินไป ตอนนี้เธอถูกเลิกจ้าง งานบ้านทั้งหมดในครอบครัวจึงตกอยู่กับแม่ของหวังซี และเธอก็ไม่ดีกับแม่ของหวังซีนัก

จนกระทั่งแม่ของหวังซีออกไปตั้งแผงขายของเพื่อทำธุรกิจเล็กๆหลายอย่างจึงดีขึ้น 

หลังจากแต่งงานมากว่าหนึ่งปี แม่ของหวังซีก็ไม่ตั้งครรภ์ นี่จึงเป็นเหตุผลที่แม่สามีตำหนิเธออีกครั้ง 

ฤดูใบไม้ร่วงปี 1996 ในที่สุดแม่ของหวังซีก็ตั้งท้อง แต่ก่อนที่ทั้งครอบครัวจะมีความสุข พ่อของหวังซีก็ถูกเลิกจ้าง 

เนื่องจากภรรยาของเขาตั้งครรภ์ พ่อของหวังซีจึงไม่ได้เดินทางไกลเพื่อหางานทำ เขามักจะทำงานชั่วคราวและจากนั้นเขาก็ช่วยภรรยาดูแลแผงขายของ 

ในเดือนเมษายนปี 1997 หวังซีถือกำเนิดขึ้นท่ามกลางความคาดหวังของทั้งครอบครัว เมื่อย่าหวังซีรู้ว่าหวังซีเป็นเด็กผู้หญิง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็จางหายไปทันที 

ย่าของหวังซีมีลูกชายเพียงคนเดียวคือพ่อของหวังซี การวางแผนครอบครัวเข้มงวดมากขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา และเป็นการยากที่จะมีลูกอีก รากเหง้าของตระกูลหวังจบสิ้นลงที่นี่แล้ว 

ตั้งแต่แรกเกิดจนถึงอายุ 1 ขวบ บ้านของหวังซีเต็มไปด้วยความกดอากาศต่ำ แต่เธอยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจสิ่งเหล่านี้ 

หลังจากหวังซีอายุได้หนึ่งขวบ พ่อแม่ของเธอก็ตัดสินใจเริ่มต้นธุรกิจ เปิดร้านขายเสื้อผ้าเล็กๆ ทั้งสองอยู่ในร้านทั้งวัน หวังซีจึงถูกโยนให้ย่าของเธอ 

หวังซีถูกเลี้ยงดูมาโดยย่าของเธอ เท่าที่เธอจำได้เธอจะเห็นพ่อแม่ของเธอในตอนเช้าและตอนเย็นเท่านั้น เมื่อเธอยังเด็ก ย่าจะพาเธอไปด้วยทุกๆ ที่ 

หวังซีจำได้แค่ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเธอโตขึ้น ในความทรงจำ ย่าปฏิบัติต่อเธอดีมาก ถ้าอาไม่บอกเธอคงไม่รู้ เพราะเธอเป็นเด็กผู้หญิง และย่าก็เคยไม่ชอบเธอ

ชีวิตแบบนี้ดำเนินต่อไปจนกระทั่งเธออยู่มัธยมต้น เมื่อหวังซีกลับมาบ้านตอนเที่ยง ย่าล้มลงบนพื้นห้องน้ำ เมื่อเธอไปถึงโรงพยาบาล ย่าของเธอก็เสียชีวิตแล้ว และสาเหตุของการเสียชีวิตคือเลือดออกในสมองกะทันหัน 

ถ้ามีคนอยู่ในบ้านย่าก็คงไม่เสียชีวิต 

หลังจากที่ย่าจากไปหวังซีเริ่มต้นชีวิตด้วยการทานอาหารนอกบ้านสามมื้อต่อวัน พ่อแม่ยังคงยุ่งกับธุรกิจตามปกติ 

หวังซีเริ่มต้นชีวิตด้วยการตื่นนอนตอนเช้าเพื่อไปโรงเรียน และกลับบ้านนอนในตอนเย็น 

อาจเป็นเพราะผลการเรียนของเธอดีมาโดยตลอด พ่อแม่ของเธอจึงให้ความมั่นใจกับเธอมาก และพวกเขาก็ไม่พูดอะไรทุกครั้งที่เจอกัน พวกเขาเพียงแค่ให้เงินกับเธอ 

บ้าน เป็นเพียงที่ซุกหัวนอนตั้งแต่ย่าจากไป

หวังซีเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมปลายที่สำคัญของเมืองได้สำเร็จ เพื่อเป็นการฉลอง พ่อแม่ของเธอเรียกญาติๆ ของเธอทุกคนมา แต่เธอไม่มีความสุขเลย เพราะย่าของเธอเสียชีวิตเมื่อปีที่แล้ว ย่าไม่รู้หนังสือ เขียนไม่ได้ อ่านไม่ออก รู้เพียงแค่ตัวเลขเท่านั้น แต่ทุกครั้งย่าจะมองดูใบแจ้งผลการเรียนของเธออย่างละเอียดเป็นเวลานานเสมอ

หลังจากเข้าโรงเรียนมัธยมปลาย หวังซีค้นพบว่าเธอแตกต่าง เธอชอบอยู่กับเพื่อนร่วมชั้นชายและเรียกพวกเขาว่าพี่น้อง แต่ทุ่มสุดใจให้เพื่อนร่วมชั้นหญิงร่วมโต๊ะเดียวกัน 

ในช่วงเวลานั้น เกรดของเธอตก ครูพูดคุยกับเธอ และพ่อแม่ของเธอก็พูดคุยกับเธอด้วยเช่นกัน เธอหงุดหงิดมาก 

โชคดีที่ท่ามกลางความหงุดหงิดของเธอ การมอบหมายชั้นเรียนสำหรับภาคการศึกษาถัดไปก็มาถึง 

เธอถูกแยกจากเพื่อนร่วมโต๊ะ คนหนึ่งอยู่ห้องด้านในสุดของอาคารเรียน และอีกคนอยู่ห้องอีกฝั่งของอาคารเรียน

ชีวิตของเธอกลับคืนสู่ความสงบดังเดิม มีเพียงบางครั้งที่คิดถึงเธอคนนั้นในยามค่ำคืน

หวังซีทำได้ดีมากในการสอบเข้ามหาวิทยาลัย เธอไม่มีวิชาเอกหรือมหามหาวิทยาลัยที่ต้องการสมัคร เพราะเมื่อเธอขึ้นชั้นมัธยมปีที่ 3 พ่อแม่ของเธอบอกเธอว่าพวกเขาจะช่วยเธอเลือกมหามหาวิทยาลัยและวิชาเอกเอง

เธอเชื่อฟังพ่อแม่ของเธอ และเข้าสู่สาขาเศรษฐศาสตร์และการจัดการของมหามหาวิทยาลัยชั้นหนึ่งในเมืองหลวงที่อยู่ใกล้บ้านของเธอที่สุด 

ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าจะต้องต่อต้านอย่างไร แต่ตอนนี้เธอยังคงต้องการการสนับสนุนจากพ่อแม่ของเธอ และเธอมีลางสังหรณ์ว่าการต่อต้านครั้งแรกของเธออาจสร้างความเสียหายให้กับโลกได้ เพราะเธอนั้นเคยเป็นคนที่แตกต่างออกไป